De Lottumer Schuitwaterroute

Een route die ik alleen gewandeld heb omdat het voor Ashley te warm was. Het Lottums Schuitwater is een oude Maasarm die op een relatief klein gedeelte na, verdroogd is en waar zich divers landschap ontwikkeld heeft. Je loop gedeelten die moerassig zijn en waar je over een soort van houten vlonders loopt. Deze route is alleen maar voor mensen te doen met goeie schoenen als het regent en die goed ter been zijn. De vlonders liggen niet strak tegen elkaar en lopen ook nog eens schuinweg wat het lopen bemoeilijkt maakt. Maar mede door die vlonders krijgt deze route iets magisch alsof je soms in een sprookjes bos loopt. Zo kom je opeens ergens verscholen in een hoekje een ronde houten tafel tegen met stoeltjes erom heen welke je uitnodigt om even te gaan zitten en van de natuur te gaan genieten. Tijdens de wandeling kwam ik nog een verlate paddenstoel tegen en natuurlijk kon ik het niet laten deze ook op de foto te zetten ipv rood met witte stippen leek deze wel wit met zwarte stippen. Het feit dat bijna de hele route overdekt was door bomen was een welkome afwisseling op de warmte van de dag. Ik vorderde gestaag en naderde het einde van de route aan mijn linker had spotte ik een moeder koe met kalfje wat een vertederend gezicht toen moeder haar kalfje ging wassen daar ben ik even bij blijven staan. Mijn weg vervolgend kwam ik 2 vrouwen tegen die zaten uit te hijgen op een bankje en mij vriendelijk groette dat was bijzonder aangezien de mensen je hier zelden gedag zeggen, dat is in het hoge Noorden wel anders daar zegt iedereen je gedag. Na ze vriendelijk goeiemorgen te hebben gewenst vervolgde ik mijn route aan mijn rechter had verscheen een vijver, die na verdere ontdekking een visvijver bleek te zijn met om de zoveel meter een stijger plekje om te kunnen vissen. Zo bijzonder dat ik op plekjes kom waar ik anders nooit gekomen zou zijn. Het was een super leuke route en een echte aanrader.

Helaas werd ik tijdens het lopen gebeld dat het met mijn schoonmoeder niet goed ging en moest zij met de ambulance naar het ziekenhuis. Ze is heel erg ziek en word niet meer beter en waar hoor je anders te zijn als daar waar men je nodig heeft. Dus in de auto gesprongen en richting mijn vriend gereden. Gelukkig mocht ze de volgende dag naar huis en zijn Ashley en ik weer naar de camping terug gereden. Deze vakantie is er een van uiterste en een die ik niet snel zal vergeten.

Kempen stad (Duitsland)

En zoals ik al voorspelt had zijn we Duitsland ingetrokken. Want de grens lag zo dichtbij dat we wel een zij sprong kunnen maken. Kempen stad ik had er voor heen nog nooit van gehoord. Want net als vele met mij trekken we vaak in December naar de grote Duitse steden om daar met zijn alle de Kerstmarkten te bezoeken een ritueel wat zich bijna elk jaar herhaalt en wat voor vele inmiddels een traditie geworden is. Ik en mijn gezin komen er elk jaar ook graag als voorbereiding op de naderende feestdagen. Je houdt ervan of je verafschuwd het. Kempen is een klein eeuwenoud stadje niet groot en wat ik al eerder zei normaal zou je daar niet zomaar komen, Dat is echter het leuke aan deze vakantie alles kan en alles mag als we maar lekker wandelen. Het is er niet groot maar wel gezellig en zeker niet kolossaal wat ik dan wel weer prettig vindt. Op het grote gezellige plein met vele terrasjes besloten we wat te drinken maar Ashley spotte al gauw 1 wesp en gedaan was het met de pret want mevrouw gaat nergens zitten waar die beesten vliegen laat staan daar wat gaan drinken. Dus terwijl zij liep te ijsberen genoot ik van mijn koffie;-) Bij de Duitse bakker even lekkere harde broodjes gehaald om op de camping op te eten.

Landgoed Arcen route

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik geschreven hebt, het weer zorgt er ook voor dat er weinig fut is voor wat ook. De wandelingen zijn kort en vroeg anders is het in 34 graden niet uit te houden. Ik zou dat nog wel trekken maar Ashley wil al niet meer mee aangezien zij niet goed tegen de warmte kan dus ga ik nu regelmatig alleen op pad. Naar het stadje Arcen zijn we met het pondje over gevaren hier in Lottum ligt de pond die je voor 1,90 per auto en 0,30 per inzittende naar de overkant brengt. Leuke bijkomstigheid is dat je dan binnen een zucht en een scheet Duitsland in rijd. En ik als Duitsland fan zou daar zeker nog een dag heen gaan.

Dit keer ging ze achter nog wel mee en hebben wij een route gelopen van + 10 km . Rond het voormalige vestingdorp Arcen ligt landgoed Arcen. Bij Arcen hoort ook een gigantisch kasteel met een enorme kasteeltuin erom heen. Je kan dat helaas niet gratis bezichtigen en moet je daarvoor toch even in de buidel reiken want voor 17 euro per persoon heb je pas toegang. Wij besloten echter dat niet te doen en heb ik alleen vanaf de buiten kant nog wat foto's gemaakt want het is wel een plaatje om te zien. De dag dat wij besloten deze wandeling te maken was er een braderie dat bracht dus hoorde toeristen en bezoekers met zich mee dat was wel jammer maar gelukkig ging de route gauw over in het natuur gedeelte. Onderweg kwamen wij nog een leuke uitkijkpost tegen voor Ashley de mooie geleigenheid om even haar sokken uit te doen want ze had wat last van haar blaar. En stiekem had ze er eigenlijk ook helemaal geen zin meer in, de meeste kennen mij persoonlijk en weten dat als je eenmaal de keus hebt gemaakt mee te gaan je dat ook moet doen dus dat betekende "lopen" met als belofte aan het eind van de route in het pannenkoekenhuis wat te gaan drinken. De route liep door prachtige stukjes natuur en zonder de app waar de route op stond hadden we waarschijnlijk nog gelopen- Toen we eindelijk weer terug waren ging die koude cola en die kop koffie er wel in en was dat een welkome beloning voor de warme tocht.

Terug op de camping was het BBQ tijd want zeg nu zelf, wat is kamperen zonder lekker buiten te kunnen eten en te bbq. Want eten smaakt het aller lekkerste als je buiten eet na een flinke wandeling. De dagen gaan razend snel voorbij. Het slechte natte en koude weer heeft inmiddels plaats gemaakt voor het "ik wil niks doen weer " wat een hitte alleen de nachten zijn nu erg lekker, sliepen we voorheen nog met een kacheltje dan laten we die nu uit en is het prima te doen beter als te liggen drijven in bed van de hitte die er overdag in onze tent huist. En jawel dat maakt van ons weer een typisch Nederlands gemuggenzift want dat kunnen wij inmiddels als de beste. Het enige jammer is dat het van 12 graden ineens 34 graden is geworden waardoor je lijf ook denkt van Wat is dit. Maar goed ik geniet van elke dag en neemt de dagen zoals ze komen. Ik heb geleerd zeker deze vakantie dat het goed is een plan te hebben maar dat het leven niet te plannen valt en dat je ten alle tijden moet improviseren zodat je als het niet gaat zoals je had gewild dat het dan zal gaan zoals het kan. Tot zover deze tocht.

De joden van Gennep route

Soms heb je van die dagen dat je denkt, hadden meer mensen ze maar, het besef hoe kort en kostbaar het leven is. Want stel je toch eens voor dat je nooit meer zou kunnen plannen, nooit meer pijn vrij zou zijn en nooit meer iemand zien die je lief hebt met hart en ziel. Wij weten wat verdriet is , wij weten wat eenzaamheid ismaar wij kennen niet het gevoel van beoordeelt worden wegens je afkomst of de kleur van je haar. Wij, althans de meeste van ons vrouwen maken ons druk welke kleur haar we nu weer zullen doen. Soms zou het dus goed zijn om eens daar bij stil te staan dat het allemaal niet zo vanzelf sprekend is dat we een auto bezitten of een groot huis. Dat dat er eigenlijk ook allemaal niet toe doet. Wat er toe doet is iets veel simpelers en iets wat niet met geld is uit te drukken en dat is zorgen voor elkaar. Het draait niet om wat je hebt maar om wat je doet ,voor een ander of voor elkaar. Ik vind het belangrijk dat je liefde geeft aan hen die dat nodig hebben en ik weet het ik val in herhaling want dat is een boodschap die ik keer op keer uit wil dragen en ook zal blijven doen omdat ik de hoop heb dat ik er , al is het maar 1 iemand er mee kan bereiken.

Anyway ik dwaal af maar dat is wat deze route met je doet. Ik zal eerst eens vertellen wat dit voor soort route is. De naam zegt het natuurlijk al we spreken hier over joden, joden die in Gennep woonden en werkte er gezinnen hadden ten tijden van de oorlog. Gezinnen en mensen die opgepakt werden en op transport werden gezet als vee. In het stadje Gennep herinnert nog veel aan de joodse medeburgers die in W.O. 2 tijdens de holocaust vermoord werden. Deze wandel route leidt mij via GPS-functie op mijn mobiel rond. Door middel van de voice-over, talrijke originele foto's en films wordt deze tragische geschiedenis beleefbaar en krijgen de Joodse Gennepenaren a.h.w een gezicht. Het appje wat ik daar voor gedownload heb is izi.travel. Ik kan deze wandeltocht van 6 kilometer dan ook iedereen aanraden die interesse heeft in de 2e wereldoorlog.

De start begon midden in het centrum van Gennep op het Ellen Hoffmannplein, het plein is volledig betegelt met mozaïek ter nagedachtenis aan de Joodse medeburgers die afgevoerd werden in oorlogstijd. De route brengt je langs de huizen waar men gewoond heeft je ziet de foto's van toen en opeens sta je tegenover het zelfde huis waar over je hoort vertellen uit je telefoon. Opeens kijk je dan toch wel anders naar zo'n huis, je hoort wie daar gewoond heeft en wat er mee is gebeurt terwijl het huis in zijn statige koude hoedanigheid totaal niet is veranderd zijn de bewoners die eens de deur door stapte er niet meer. Moeder de vrouw die de ramen zeemt is ook uit het tijdbeeld verdwenen afgevoerd en vermoord. Wat rest zijn soms wat oude zwart/wit foto's of een filmpje die de tragedie welke achter die voordeur heeft plaatsgevonden verteld, alles zou in het duisterzijn gebleven als men daar niet via deze route over verteld had. Gaande de route leer je dus een aantal joodse mensen kennen je hoort de namen en zie daar de gezichten bij wat een heel helder beeld geeft over het leven dat ze leefde voordat de oorlog uitbrak. Ook voert de route je langs een eeuwen oude joodse begraafplaats waar maar een enkeling ligt die leefde ten tijden van de oorlog je kan de begraafplaats ook niet op maar je kan het wel goed zien. Naast de begraafplaats stond een muurtje een soort vierkantje daarover werd verteld dat het vroeger een kamertje was waar de overledenen werd gewassen en gebalsemd misschien herken je het op de foto die ik er bij zal plaatsen. Een bijzondere route een waarvan je aan het eind van je wandeltocht even stil bent.

Bij de VVV op het plein zijn we naar binnen gelopen om te kijken of er nog iets was wat wij nog niet wisten en dat konden ze. Want in de bibliotheek aan het Ellen Hoffmannplein kon je op de beneden verdieping gratis naar een klein museum daarin werd het verhaal nog eens verteld en waren er vele foto's op te bekijken als ook een groot aantal spullen uit die tijd. Onder het genot van een gratis kopje koffie ( ja wel in een stenen mok) kon je daar op je gemakje nog het een en ander bekijken. Mocht je dus deze tocht ooit doen dan zou ik dat zeker niet overslaan. Ook mocht je zo vertelde de vrouw bij de VVV kon je gratis de Martinustoren in die kon je naar boven lopen zoals wij ook gedaan hebben. Even leuk om te doen het enige jammere was dat het uitzicht vertroebelt werd door plastic platen die zo dof waren dat je het dorpje zelf niet echt kon zien. Het zijn als ik goed geteld heb 78 treden maar ook daar kan ik naast zitten dus zo hoog is die toren ook weer niet voor de mindere sportieve onder ons gewoon doen zolang je benen hebt en kunt lopen gewoon doen ;-)

Moraal van dit verhaal,:besef de waarde van het leven en waar het uit eindelijk allemaal om draait en hou dat vast met beide handen.

Kloosterroute

Dit wordt de 4x keer dat ik een verslag probeert te maken, ik heb namelijk enkele dagen in te halen maar elke keer als ik al een stuk verhaal geschreven had stopte mijn laptop ermee dus nu maar weer eens proberen en hopen dat dit keer mijn letters wel op het bord blijven plakken. De kloosterroute een route die ik alleen gelopen hebt omdat Ashley die dag er geen zin in had. IK zou elke 2e dag een dag rust hebben maar nu lopen we elke dag omdat de plannen enigszins aangepast diende te worden aangezien het de eerste week het weer bar en boos was. Waarom nu deze route hoor ik men hardop denken, nou dat zal ik je uitleggen, al vanaf jongs af aan was ik geinteresseerd in oude gebouwen en in hun geschiedenis dan rees bij mij altijd de vraag wie wat waar en waarom. Klooster gebouwen zijn over het al gemeen oud en de bouwstijl van vroeger spreekt mij gewoon aan vandaar dus mijn beslissing deze route te gaan lopen. Het was een korte wandeling van niet meer dan 4 km maar toch wel de moeite waard ook omdat het weer even op dat moment mee werkte en ik zonder regen druppels kon lopen dat werd later die middag wel weer anders. Als je inmiddels aardig wat buien hebt meegemaakt dan waardeer je de droge momenten ook weer naar zijn waarde. Tenslotte heeft alles wat bloeit en groeit dat ook nodig.

De route liep door het plaatsje Steyl, wat bekend staat om zijn kloosters en zijn kloostertuinen ook de trotse huizen van lang vervlogen glorie van rijke kooplieden staan daar te pronken sommige trots en ongenaakbaar andere verwaarloost en vergeten maar nog altijd met een glans van hoe het eens geweest moet zijn. Ook hier liep mijn route weer een stukje langs de maas. Je kon daar 2 routes lopen de route die ik liep en een route die met het pondje over voer maar die dan ook direct 10 km langer was. Ik wilde Ashley ook niet te lang alleen laten dus hield ik mij bij mijn eerder voorgenomen plan. En idd kwam ik de enne klooster tegen na de ander maar er was er 1 die mij gelijk op viel niet dat je die over het hoofd kon zien want hij besloeg zo leek het, het halve dorp en droeg de toepasselijke naam "heilig hartklooster" ik heb daar een tijdje vol bewondering naar staan kijken want het was zo kunstig gemaakt met torentjes die wel uit het sprookje van Doornroosje leken te komen. Wie heeft ooit dat ontwerp bedacht met al die hoekjes en nisjes....een stukje vak werk dat is zeker. Toen ik een stukje verder wandelde kwam ik reeds snel de volgende klooster tegen allemaal om muurt het was dus duidelijk niet de bedoeling dat daar een domme toerist in zou lopen. Waar ik wel door verast werd waren de nonnen die daar rond liepen en ook uit de poort kwamen om zeer waarschijnlijk net als ik even een ommetje te maken. Compleet in kledij zoals je dat van een non zou verwachten door de weeks, nee niet zoals in de film sisters act misschien dat dat hun zondagse kledij is wie zal het zeggen. Maar nu liepen ze er eerder muisgrijs tot donkerblauw bij. Na het einde van de wandeling wilde ik wat gaan drinken op het terras maar die was helaas gesloten dus besloot ik terug te gaan naar de camping. Leuk deze onverwachtse kennismaking met de kloosterroute tot zo verre dit verslag mijn volgende verslag zal iets langer worden aangezien dat een hele andere soort route was, "de joden van Gennep route" dan zie je al waar mij volgende verhaal over zal gaan de geschiedenis van een paar joodse bewoners van Gennep tijdens de 2e wereld oorlog.

Tot dan!

Reindersmeer route

Wat een weer, gisterenavond begon het gedonder en vanmorgen goot het nog pijpenstelen een teken om dus lekker rustig aan de ochtend te beginnen want waarom haasten als er zoveel regen valt dat je binnen 5 minuten door weekt bent. O ja de bakker dan maar eerst ja verassend he maar zelfs op zondag is in dit kleine dorp de bakker open, nee niet zoals bij ons hier kan het namelijk nog wel op de al eeuwen oude manier hier staat er voor de deur een rek met allemaal broodjes en brood en een ijzeren bakje met een gleuf, gelieven daar het geld in te deponeren wat iets kost hangt op een kaartje naast de deur. Bij ons kan zoiets nou niet he binnen 5 minuten zou het geld bakje weg zijn inclusief het brood, ook al hangt er een jezus beeld dichtbij waarop staat, hij viel voor de 3e keer. Nee bij ons zou er niets zijn wat iemand zou tegen houden om het niet mee te nemen zonder te betalen want bij ons in Rotterdam denkt iedereen echter dat dat niet hoeft :-) Terug op de camping besloten we een roereitje te bakken zoals mijn oma dat altijd deed, je gooit wat eieren kapot in de pan neemt 1 ui en wat tomaatjes die je hier op de camping kan kopen in een kweekpotje met ook daarnaast een potje met een sticker erop 50 cent, per potje vers geplukte tomaatjes in vele soorten kleuren en vormen mag je dus ook hier een potje meenemen alwaar je ook kunt kiezen uit een vreemd soort vormig ding wat door moet gaan voor een courgette het zal er niet minder om smaken ben ik van mening. Op de camping is er ook een huisje nou ja huisje het is een dak en eronder zit een kuil met daarin in het midden een openhaard waarin je fikkie kunt stoken tegen alle verwachtingen in heb ik deze nog niet gebruikt, erbij liggen grote zakken hout die je wederom voor 5 euro kunt kopen en ja hoor daar is ie weer het bekende kluisje. wat een verademing dat het nog bestaat al is het zeldzaam geworden. Bij de koffie werden de plannen gemaakt voor deze dag, buienradar is deze vakantie een close vriend geworden en die gaf aan dat het vanaf een uurtje of 1 droog zou worden. We hebben met de auto een gedeelte van het Pieterpad gereden van Zwolgen naar Vlierden rond de 22 km onderweg kwamen wij nog een mooie kerk tegen waar wij binnen een kaarsje hebben aangestoken zoals we dat elke vakantie doen. Maar met de auto is echt geen reet aan om het maar eens plat op zijn Rotterdams te zeggen, oke plan de campagne eerst koffie bij de buurt bakker annex koffie hoek. Daar een route uit gezocht om vandaag te lopen en dat werd dus de wandeling Reindersmeer er stond bij dat hij 7 km meter was maar dat was niet geheel correct uit eindelijk bleken het bijna 9 kilometer te zijn. Maar potver wat was het er mooi ik had het niet erg gevonden als hij nog een paar kilometer langer had geduurd. Wat een natuur en wat een afwisselende vergezichten zag je daar. Je liep dus om een groot meer heen en ik was verast dat er volop heide in bloei stond er waren stukken bij de je een zee van paars zag wat door de kleur van geel zand en zilverkleurige takjes nog eens extra werd benadrukt. het is een wandeling die voor wat grotere kinderen ook erg leuk is want vlakbij de parkeerplaats waar je je auto parkeert is een restaurant waar je ze later na de wandeling een beloning kunt geven in de vorm van een ijsje en weer vlak daar naast is er een klim en klauter stuk waar je op een touw kunt bungelen en je als volwassenen weer even kind kunt zijn samen met je kind en niet heel elegant op je plaat kunt vallen aangezien je niet meer zo lening bent als weleer maar dat ter zijde. De route loopt je gelukkig bijna geheel alleen wat wij dan weer erg prettig vonden. Wij kozen er voor om het grootste deel van de wandeling door mul zand te lopen er zijn echter hele mooie verharde wegen die je ook kunt nemen en er is zelfs een rolstoel pad aanwezig en mocht je even genoeg hebben van je gezelschap dan zijn er stukjes bij waar het hoogte verschil al gauw een paar meter is :-) en kun je de rest van de route los van elkaar lopen. Wat erg leuk is om te vernoemen is dat er op het meer een plekje is waar je met een sleepbootje jezelf naar de overkant kunt trekken de route wordt hierdoor ook gelijk wat korter het is echter een staalkabel die in het water ligt en best scherp kan zijn je bent dus wel even wat aan het trekken maar het is wel een leuke manier om de route te verkorten. Ik zou deze wandeling ook iedereen aanbevelen als je in de buurt bent.

Inmiddels was de tijd weer veel te hard gegaan en moesten we weer voor de innerlijke mens gaan zorgen. Op dat moment kwam ik erachter dat ik de broodjes was vergeten voor de shoarma die ik zou maken maar bedacht me dat ik nog een gesneden stokbrood had liggen van de dag ervoor dus toen werd het stokbrood met shoarma en sla de stokbroodjes waren wat slap dus die legde ik in een koeken pan met een klein beetje knoflook olie zo werd ons eten toch weer een feestmaal en smaken dat het deed. Je hebt zo weinig nodig om gelukkig en tevreden te zijn dat merk je hier elke dag. Na het eten zijn we nog even een avond wandeling gaan maken en dat maakte dat we er voor vandaag ruim 18 km op hebben zitten. Nu is de dag zo goed als teneinde en zie ik dat er sterren aan de hemel staan, eindelijk dat belooft een mooie dag te worden morgen straks in bed ga ik eens kijken welke route er morgen aan de beurt is.

Slaap lekker en vergeet morgen niet te genieten net zoals wij dat elke dag doen!

Drie dorpen route

Elke ochtend is het begin het zelfde, zodra ik wakker wordt zet ik het koffie potje aan en ga ik de hondjes uitlaten. Zodat er bij terug komst een lekker bakkie koffie klaar staat. Daarna is het wassen en tandenpoetsen waarna de tocht voortgezet wordt naar de warme bakker die hoe luxe ook hier maar 25 meter van de camping vandaan ligt. Daar halen we dan verse broodjes, en dat zijn nog eens broodjes niet zoals bij ons van die kleine dingen met maanzaad maar ik heb het dan over echt bollen wat zijn die lekker en dan heb ik het nog niet eens over al die lekkere vlaaien die ze verkopen en die ik tot nu toe maar even links laat liggen ( hoe moeilijk ook) de mannen en dan heb ik het over de hondjes Raf en Flinn die blijven in de tussentijd in de tent en wonder boven wonder gaat dat goed. de een ligt op een kleedje en dan ander heeft een camping stoel in gepikt zodat hij door het raam alles in de gaten kan houden verassend en tevens erg prettig is het dat ze niet eens blaffen terwijl het normaliter van die stuiterballetjes zijn. We kunnen dus met een gerust hart douche en naar de bakker gaan voor de rest zijn ze eigenlijk overal bij.

Vandaag de route gelopen die de "drie dorpen heet" een route die begon in Blerick en die ons voerde door de dorpjes Blerick, Boekend en Hout-Blerick een route van 10 km. Hoe bijzonder is het als je alles kunt ontdekken tijdens het lopen je ziet zoveel meer dan tijdens het auto rijden dan ben je toch meer met andere dingen bezig dan echt om je heen te kijken. Helaas werd een groot deel van de route afgelegd in motregen en ik kan je melden dat je daar op den duur toch ook best nat van wordt. Gelukkig was de temperatuur zodanig dat het niet koud was. Wat een diversiteit aan landgezichten van een bijna Frans aandoende dorps kern tot aan het Engelse platte land en dat allemaal in eigen land.

De route duurde dan weliswaar 10 km maar daarvoor hadden wij nog een stop gemaakt bij mijn oude opleiding kazerne de Frederik Hendrik kazerne in Blerick. Laurens is er vandaag bij en heel toevallig heeft hij daar ook zijn rij opleiding gehad. We hadden even snel uitgerekend dat het inmiddels 30 jaar geleden is dat we daar als groentje van 18 in militaire dienst kwamen. Waar blijft de tijd en wat zit er veel in de jaren die daarna gekomen zijn. Ik weet nog dat mijn dienst tijd een vrijwillige keus was maar dat was niet helemaal zo het was toen der tijd voor mij de enige manier om ergens weg te komen waar ik heel ongelukkig was, het feit dat ik aangenomen werd als beroepssoldaat betekende letterlijk eigenlijk mijn "vrijheid" om daar dus na 30 jaar weer te lopen deed wel wat met me, de afgelopen 30 jaar schoten in een paar minuten weer even aan je voorbij en dat was wel even een slik momentje. Ik had het echter voor geen goud willen missen.

Inmiddels waren wij weer bij de auto gekomen en voor mijn dochter was het ook wel even genoeg. Wat ben ik trots op dat meissie die zonder te klagen eigenlijk 15 km heeft gelopen. Dat verdiende een ijsje op het plein bij de ijssalon Papillon.Daarna nog even gauw boodschappen en was de volgende stop weer onze camping, Raf en Flinn waren zo moe dat ze nadat we op de camping aan kwamen en ik de auto deur open deed niet eens aanstalten maakte om de auto uit te gaan ze bleven liever liggen op schoot, nah dat is nog nooit gebeurd. Straks maar even de volgende route uit stippelen voor morgen ze geven wederom veel regen op maar ik hoop dat het mee valt en zoals een goeie en fijne collega van mij altijd zei : het meeste valt er naast ( he Peter :-)

Letterlijk valt het in het water

Bijna 1 week onderweg en de plannen zijn geheel gewijzigd soms heb je dat als het door omstandigheden niet anders kan en dan deal je er maar mee. De eerste dag was prima zondag zijn we gaan lopen in Maastricht het weer was prachtig de dag daarvoor hadden we een camping opgezocht nabij het begin van het Pieterpad camping De kersengaard een mini camping op een boerderij met een geweldig uitzicht maar wat een wind. een tent opzetten wordt dan opeens een hele klus maar uiteindelijk wel gelukt. Gelukkig ging de wind in de avond liggen en dat scheelde heel erg veel.

afijn de volgende dag een heerlijke dag gelopen en het St Pietersfort/berg op geweest wat een ruimte en wat was het mooi. Helaas zagen wij toen dat het weer de komende dagen enorm zou veranderen en dat konden we dus nou net niet gebruiken. Heel veel regen nou probeer dan maar eens een tent op te zetten in praktisch je uppie want mijn 2 mede wandelaars snapte er niet zoveel van. Ik moest dus op dat moment een beslissing nemen en dat werd een camping welke centraal lag op de route die ik wilde gaan lopen. Daar zouden we de tent opzetten en ik zou thuis mijn auto gaan ophalen want zo konden we elke dag een route opgaan zoeken en die gaan lopen. We moesten echter 2 keer heen en weer rijden van de enne camping naar de andere aangezien we heen met 2 auto's waren gekomen. Dus met de tent achterin naar de volgende camping daar gauw de tent opzetten voordat het ging regenen en toen terug gereden om de karren op te halen. heen en terug duurde al 1 uur en 15 min en dat 2 x dus je begrijpt dat ik het die dag aardig had gehad maar dat was nog niet alles. Ik moest in de avond mee naar Rotterdam terug om mijn eigen auto nog op te halen. Mijn dochter en moeder bleven hier en dat had ik misschien beter niet kunnen doen want die 2 zitten elkaar aardig in de haren wat komt omdat ze beide een geestelijke beperking hebben. Ik besloot omdat het al 22 uur in de avond was thuis te slapen en de volgende dag vroeg terug te gaan, toen ik op de camping aankwam was mijn moeder vertrokken naar huis hmmm jammer dat ik dat niet wist maar goed nu was en ben ik alleen met mijn oudste dochter en dat geeft ons wel veel meer rust. Toen ik dus op de camping aankwam bleek mijn dochter ook de rits van de nieuwe tent per ongeluk kapot te hebben gemaakt shit wat nu met al die regen was het wel belangrijk dat de tent dicht kon. Oke een nieuwe tent halen of naar huis gaan dat waren de 2 opties die ik had. Mijn dochter wilde zeker niet naar huis en ik ook niet dus hup in de auto naar een kampeerzaak 21 km verder op, die had echter niets dus waar nu heen? Naar de wit zeiden ze in die zaak dus wederom in de auto en daar heen weer 45 min in de auto pff wat zonde van de dag maar goed ik moest wel een andere tent hebben. En die vonden we gelukkig daar gauw weer terug naar de camping het regende inmiddels pijpenstelen dus de nieuwe tent moest even wachten. Ik kon hem toch niet alleen opzetten dus moest ik wachten tot mijn vriend kwam om ons te helpen. S avonds om 21:00 stond uit eindelijk de nieuwe tent deze was wat groter aangezien we hier konden blijven staan wat was het fijn nu eindelijk alles op orde te hebben. Dan konden we eindelijk gaan lopen. De omgeving is hier prachtig en we hebben al aardig wat km gemaakt. Vanmorgen hebben we samen het rozenpad gelopen dat loopt vanaf Lottum langs de maas tussen rozen en andere bloemen. De hondjes vermaken zich wel die konden ook lekker los lopen. Onderweg stonden er opeens een aantal koeien voor ons tenslotte kwamen wij op hun grond hier rondstappen dus ze gingen geen meter opzij. We hebben de hondjes opgetild anders zouden hun de koeien maar laten schrikken en als wij ze op tilde dan blafte ze tenminste niet en het leverde uiteindelijk wel een leuke foto op.

Heel jammer dat de geplande route geen doorgang kon vinden maar uit eindelijk maakt het niet uit waar je wandelt als je maar wandelt morgen eens kijken welke route we gaan nemen, jammer dat ze alleen ook morgen weer regen opgeven zolang het niet veel is zullen we zeer zeker gaan lopen. We bekijken het dag bij dag en nemen de dagen zoals ze komen. Maar bovenal genieten we van al de mooie natuur. Je loopt hier met alleen het geluid van een blaffende hond ergens in de verte of een boer die zijn grond aan het ploegen is en de wind die ruist door de mais velden. Dit is leven in de puurste vorm en daar hou ik van :-)