De laatste loodjes, het inpakken voordat ik as zaterdag richting Maastricht vertrekt daar zullen we eerst 2 dagen op een camping staan om te leren hoe de nieuwe tent opgezet moet worden en afgebroken?. Ik ben begonnen de spullen in de 2 karren te plaatsen en kom er achter dat wat ik in de karren doet nog niet eens in mijn kleine aygo past. En dan moeten er ook nog kleren bij voor 3 pers mijn hemel nu overspoelt mij ook het echte besef welke uitdaging ik ben aangegaan. De taak voor vandaag, inpakken her inpakken ? heb ik dat echt nodig? Keuzes maken en het loslaten van de angst lukt het allemaal wel zoals ik in gedachten heb. Wat doet het weer, hoe gaat het met de honden, mijn moeder, mijn dochter en ik zelf.... 1 ding wat ik geleerd heb in mijn jaren in het leger en bij de brandweer is, niet te denken in problemen maar in oplossingen niet te klagen maar te dragen. Er aan te denken dat er mensen zijn die zo'n tocht niet eens mogen plannen omdat ze ziek zijn. Waarom zou ik dan klagen.... Dat doen we dus maar niet. Wat heerst is een gezonde spanning wegens de onzekerheid. Dat ik straks niet echt meer een dak boven mijn hoofd heb om te schuilen geen douche bij de hand om ons te wassen maar alleen een tent en ons over moeten geven aan de elementen van de natuur. En dat ik niet weet waar we de nacht door brengen. Ja de route heb ik meerdere malen bekeken op googlemaps maar gaat het straks in het echt ook zo? Hoe doen mijn beperkte moeder en dochter het, ik moet zorgen dat het soepel verloopt want zij kijken naar mij, Amanda regel het wel, Amanda zorgt wel voor ons dat klopt dat doe ik al bijna heel mijn leven. Ik ga er maar in met het gevoel dat het een onvergetelijke ervaring gaat worden of het nou gaat zoals ik wil of dat het compleet in het water gaat vallen. Ik heb het dan in ieder geval geprobeerd. Ik hoop dat we gaan genieten, dat ik jullie mee mag laten genieten dat is mijn doel, iets betekenen voor anderen al is het enkel en alleen maar met mijn belevenis verhalen met een lach en misschien wel een traan maar met het gevoel in mijn donder dat ik LEEF!